Acıyla Karışık

8 Temmuz-12 Ağustos Cumartesi

“Acıyla Karışık” neşeye hüznü, hüzne ironiyi karıştıran, en ağır travmaların yarattığı umutsuzluk ve yoksunluk duygusuna dayanma gücünü ve acıyı günlük hayatın parçası olarak benimseyen ve farklı stratejiler geliştiren insanların hikayeleri, sergide yer alan işlerin ortak paydasını oluşturuyor. Sergide; Maja Bajevic’in Back in Black (Kara Mizaha Dönüş) (2003), Leyla Gediz’in Atlantis (2000, 2001), Eva Koch’un Approach (Yaklaşma) (2005), Serkan Özkaya’nın Goldenboy (Altın Çocuk) (2006), Adrian Paci’nin Turn On (Açmak) (2004) adlı işleri yer alıyor.

Serkan Özkaya’nın son işi Goldenboy, Platform’un vitrininde asılı, bir insanın son eylemiymiş gibi diğer her şeyin silindiği, sadece o son hareketin kaldığı anı mekan içinde kaydediyor. Eva Koch’un Approach isimli videosunda, dil üzerinden yüzleşmeler araştırılıyor ve başlangıç noktası olarak Dante’nin “İlahi Komedyası” referans alınıyor. Adrian Paci’nin Turn On adlı videosunda, işsiz insanlar karanlıkta ışık elde etme amacıyla biraraya geliyor. Maja Bajevic’in Back in Black isimli videosunda yer alan maskelerle aynılaştırılmış yüzlerin sahipleri, Saraybosna’da savaş zamanında yaşananlar hakkında karanlık, zalim ve alaycı şakalar anlatıyor. Leyla Gediz’in Atlantis’indeki 118 portre, 12 Ağustos 2000’de Barentsz Denizi’nde batan Rus nükleer denizaltısı Kurskdaki denizcilerden birine ait tek bir siyah-beyaz fotoğrafla kurgulanıyor.

Acıyla Karışık’ta birçok yüz, farklı travmatik olayların hikayelerinde birleşerek tek oluyor, umutsuzluk ve mahrumiyet birçoğunun problemini temsil ederken, aynı zamanda hayatları arasında da ortak bağlar kuruyor.