6 Mayıs-12 Haziran 2004
Platform, Cis Bierinckx ve Hans Martens'in küratörlüğünde gerçekleştirilen Dip Akıntısı adlı sergiye ev sahipliği yaptı. Dip Akıntısı sergisine katılan sanatçılar, malzeme, madde, biçim ve algılama deneyimi ile ilgili karmaşık ve çevreye dair bir konuşma başlatmak üzere Platform'un mekanına doğrudan müdahalelerde bulundular. Sergi, her katkının diğerlerini besleyeceği bir yerleştirme olarak kuruldu. Somut, zihinsel, sanal ve hayali mekanlar üzerinde duruldu fakat sanatçıları ilgilendiren yüzeyde olan değil, altında yatan; eserleri ilişkilendiren ve seyirciye, sanatçının akıl oyunları içersindeki deneyiminde rehberlik eden görünmez bir akım idi. Dip Akıntısı bir grup sergisinden çok ortak işlemlerin bireysel sunumlardan yararlandığı bir sanatsal işbirliğinin oluşmasını sağladı.
Dip Akıntısı, Flaman Hükümeti ve IBK- Initiative for Visual Arts Flanders, Belçika desteğiyle gerçekleştirilmekleştirmiştir.
Sanatçılar ve İşleri Hakkında
Anouk De Clercq, iç manzaralar yaratıyor. Fısıldayan seslerden ve kıvrılan şekillerden, döndürerek, eğip bükerek ve okşayarak huzur veren mekanlar oluşturuyor. Ütopik ve iç doğanın sınırlarını araştırıyor, geniş bir bakış açısıyla video projeksiyonun samimiyeti arasında bir denge kuruyor. Sanatçının aşmaya çalıştığı en büyük zorluk; imge, müzik, yazı, mimari ve grafik arasındaki farklılıklardan kurtulmak ve bu farklı disiplinlerin bir iç mekanda buluşmalarını sağlamak. Platform'da gösterilen 'Building (İnşa)' adlı eser Robberechts & Daem adlı Flaman mimarların geliştirdiği Bruges Konser Salonu'nun mimarisinden esinleniyor. Pencerelerden ışık girer ve hayaletli bir atmosfer yaratır, Anton Aeki'nin yabancılaştırıcı sesleri ile dolu perili bir ev: donmuş müzik olarak mimari.
Koen De Decker heykel yerleştirmelerinde mekan ve arada kalanlarla ilgili daha iyi bir anlayış uyandırmak için matematiksel dizimler kullanıyor. Genelde sıradan malzemeler kullanarak yarattığı eserler, gizemli işaretler görevi görüyor. İşlerinin, dünyada ve hayal dünyasında nasıl haraket ettiğini gösterdiğini söyleyen sanatçı, "Bu dünyalara özgü haraketleri göstermeyi deniyorum. Zaman içinde haraket eden fikirleri gösteriyorum. Her sergi, anlatmak istediğim hikaye için yeni bir adım." diyor. De Decker Platform'un mekanını çevrenin özellikleri ile etkileşime girecek, gerilme ve rahatlamayı dengeleyecek yeni bir heykel yaratmak için kullandı.
Tina Gillen'in resimleri bir çok renk kullanmasına rağmen yanlızlık hissi uyandırıyor. Sanatçı, gerçeğe dair saf ve tamamen dürüst bir vizyona ulaşmak için tüm gereksiz öğelerin elendiği yalın bir resim alfabesi kullanıyor. İşleri, ani bir baştan çıkarmaya kolay kolay boyun eğmiyor ve rasyonel kavramsal stratejileri barındırmıyor. Doğa ve mimari gibi tekrarlanan motifler, tam anlamıyla biçimsel bir ilgiyle izole ediliyor ve çoğu zaman açıklanamaz esrarengiz bir atmosfer içinde görülüyor. Çoğunlukla doğrudan mimariyle ilgili resimler yapan sanatçı, işlerinde perspektif ve görsel algılama gibi yan unsurları sorguluyor. Sanatçının işleri, dünyadan kesitler sunan bir ifade şekli olarak görülebilir. Gillen, Platform için yeni bir duvar resmi yaptı.
Mekhitar Garabedian'ın işleri hafıza, ve Ermeni asıllı bir Avrupalı göçmen olarak kaçınılmaz bir şekilde taşıdığı bir ikilem olan tarih ve kimlik konuları üstüne. Garabedian kişisel konulara değinse de tartışmayı evrensel bir zihinsel düzeye taşıyarak açıklayıcı olmaktan kaçınıyor. Mekhitar Garabedians'in 'Beirut1963 (Beyrut1963)' adlı videosunda eski bir aile fotoğrafı yer alıyor. Anlatacakları hikayeleri olan kırışıklıklarla dolu bir fotoğraf. Video, bu fotoğrafın el sürülmemiş ve bozulmamış bir versiyonuyla başlar. Yavaş yavaş eski, buruşmuş fotoğrafın çizgileri bir süreliğine belirir, sonra tekrar kaybolur. Arka planda 'İyi ki Doğdun' şarkısı Ermenice, Arapça, Fransızca, Hollandaca ve İngilizce söylenmektedir. Birbirini takip eden diller ailenin geçirdiği olaylı diasporayı yansıtır. Şarkıdaki belirgin neşe dağılmış bir toplumun trajik kaderi karşısında sert bir tezat oluşturur.
Geert Goiris'in fotoğrafları bir yokluk uslübu içinde yıkanmış gibi. İşlerinde sık sık görülen boşluk, doğrudan zaman ve mekan deneyimine dayanıyor. İşlerinin bir fotoğrafçının sezgileri etrafında döndüğünü söyleyen sanatçı, tesadüflerle, planlanmayan görüntülerle, küçük bir dokunuşla nesnelerin filmik bir bakış açısıyla çalışıyor. Fotoğraflarını uzun süre pozlayarak çeken sanatçı, fotoğrafın, düğmeye basıldığı anda objektifte görüneni kaydetmekten ibaret olmadığına inanıyor. Sanatçının fotoğrafları mimariyi ve doğayı, esrarengiz hikayelerle dolu postmodern bir dünyanın iskeletine dönüştürüyor. İnsanoğlunun yer almadığı fotoğraflar, insanların izlerini, insanlığın varlığından geriye kalanları taşıyan dondurulmuş bir an gibi.
Küratörler Hakkında
Cis Bierinckx
Belçika, Slovenya, Portekiz, İsviçre, Avusturya ve Amerika'da çalışan Bierinckx, 2003 yılına kadar Amerika'daki Walker Art Center'ın Film/Video Küratörlüğünü yürütüyordu. David Hammons, Pedro Cabrita Reis, Jimmie Durham, Harmony Korine, Victor Burgin, Fiona Tan, Tracey Moffat ve Raymond Depardon gibi sanatçıların katıldığı uluslararası sergilerin küratörlüğünü yaptı. 2002 yılında "Brugge 2002, Avrupa'nın Kültür Başkenti" etkinlikleri altında What? A tale of free images isimli video enstalasyon sergisi düzenledi. Sergide, Coco Fusco, Yael Bartana, Peter Friedl, Harun Farocki, Song Dong, Joe Apichatpong ve Lisa Dillilo gibi sanatçıların işleri yer aldı. Halen Belçika'daki Museum of Contemporary Art S.M.A.K.'ta çalışan Bierinckx,Vito Acconci, Robert Gober, Ed Young, Marlene Dumas, Koosje Schmeddes, Lawrence Wiener ve Liza May Post gibi sanatçıların yer aldığı GRASDUINEN 01 isimli serginin küratörlüğünü yaptı.
Hans Martens
2000 yılından bu yana Belçika'daki Provincial Center for Art and Culture Caermersklooster'ın yöneticiliğini yapıyor. Bu görevinden önceki 10 yıl boyunca, halen yönetim kurulunda yer aldığı Museum of Contemporary Art'ın küratörlüğünü yaptı. Birçok sanatçının monografilerinin ve sergi kataloglarının editörlüğünü üstlendi. Flaman Kültür Bakanlığı tarafından "Görsel Sanatlar ve Müzeler Komitesi"ne atandı.
